vrijdag 26 augustus 2016

3 keer is scheepsrecht!

Na ruim 20 jaar in het "vak" kan ik zeggen dat er steeds weer iets gebeurt wat een sterk verhaal zou moeten zijn maar toch echt waar gebeurt is.

Al jaren komt mevrouw Sanchez met haar bejaarde rode kater Pedro bij ons om door mij zijn nagels te laten knippen. Dit ritueel herhaalt zich elke 4-6 weken. Mevrouw komt binnen maakt een praatje terwijl ik de deksel van het kattenbakje haal en Pedro's nageltjes begin te knippen. Meestal wil Pedro liever onder dan op z'n kussen gaan liggen en blijft stil in z'n mandje zitten. Een enkele keer wil ie weleens mopperen maar hij is nooit vervelend. Bij het ritueel hoort ook dat hij gewogen wordt want hij heeft de neiging om iets te veel reserves op te bouwen. Ik til hem dan op loop naar de weegschaal en als ik weer terug naar de behandeltafel met daarop z'n mandje loop, wil ie het liefst al vanaf 2 meter afstand er in springen om er vervolgens doodstil in te blijven zitten.
We verwachten deze keer dus ook niets anders. Cynthia de assistente komt er gezellig bij en mevrouw begint te vertellen over het kadootje dat ze voor me meegenomen heeft van de vakantie. Ze heeft Pedro net opgehaald uit het dierenhotel. Ik haal de deksel van het mandje en mevrouw praat rustig verder terwijl ik mijn best doe om de rode kater in bedwang te houden. Hij gaat meteen op onderzoek uit en ik kijk een beetje twijfelend Cynthia aan. Deze blik ontgaat mevrouw Sanchez ook niet en ze vraagt: "Is er iets?" Ik zeg heel voorzichtig: "Volgens mij is dit Pedro niet." Ik pak de chiplezer om te kijken of het nummer wel klopt. Het apparaat piept en mijn vermoeden wordt bevestigd. Deze kater heeft een ander nummer dan Pedro. Hij springt van tafel en gaat vrolijk op onderzoek uit. Mevrouw is uiteraard erg verrast maar zegt ook meteen: "Ik vond het al vreemd dat ie niets terug zei toen ik tegen hem praatte in de auto."
We stoppen de vreemde kat weer in het mandje en mevrouw gaat terug naar het dierenhotel. Een uurtje later is ze terug. Een heel verhaal in het hotel over een nieuw meisje enz. en hier is Pedro dan. Ik maak het bakje open en Cynthia zegt meteen: "Wat is hij slank geworden" waarop het gezicht van mevrouw helemaal oplicht. Ik loop naar de weegschaal en "hij" is wel een heel stuk lichter en jonger geworden en volgens mij ook kleiner. Ik controleer opnieuw de chip en het nummer blijkt alweer niet te kloppen. Ik kijk onder de staart en ben niet verbaast dat het een poes en geen kater is. Inmiddels begint 'de dame' ook aardig te protesteren en als ik haar weer in het mandje wil stoppen krijg ik als bedankje ook nog een flinke haal.

We vinden het nu toch niet echt leuk meer en bellen het hotel. Erg verrast dat het weer misgegaan is, vragen we of ze op zoek willen gaan naar Pedro en ook even het chipnummer willen controleren. Dat gaan ze doen en mevrouw mag meteen weer hun kant op komen. Dan wisten ze toch echt niet met wie ze te maken hadden. Cynthia blijft aandringen dat we mevrouw pas sturen als ze zeker weten dat ze nu toch echt wel de juiste kater hebben. Dat lukt na enig aandringen en mevrouw vertrekt weer met Philomiena (zo blijkt ze te heten als we het nummer van de chip op internet opzoeken). Na weer een uurtje is mevrouw weer terug en gelukkig zit nu oude en vertrouwde Pedro in het mandje. Hij zat in een hokje waar Pablo op stond vertelt ze maar dat verbaast ons al niet meer. Wel dat er niet eens excuses af konden bij het dierenhotel. Ik ben benieuwd of Pedro de volgende keer van haar weer op het zelfde adres mag logeren.

(Namen van eigenaar en dieren zijn i.v.m. privacy verzonnen maar uiteraard wel bij mij bekend.)