En daar gaan we weer. Heleen Crul,
publiciste van het NRC vindt dat dierenartsen best hun prijs kunnen
laten zakken om mensen met huisdieren tegemoet te komen in deze barre
tijden. Zij is zo goed op de hoogte van onze financiële positie dat
zij meent te kunnen bepalen dat wij best wat minder mogen verdienen.
Uit haar stuk blijkt dat ze geen idee
heeft waarover ze oordeelt. Ze vergelijkt de prijzen tussen een
Nederlandse dierenarts en een Italiaanse en concludeert dat "de Nederlandse dierenarts" te duur is. Het zelfde prijsverschil
had ze zonder veel moeite kunnen vinden tussen 2 verschillende
dierenartsen in een en dezelfde stad in Nederland.
Ze vervolgt haar relaas met de bewering
dat het vrijgeven van de prijzen tot hogere tarieven heeft geleid en
niet door vergroting van de concurrentie tot lagere.
Het vrij laten van de prijzen heeft zeer
zeker tot meer concurrentie onder dierenartsen geleid. De diversiteit
van tarieven is nog nooit zo groot geweest. Er zijn inmiddels mobiele
dierenartsen en low budgetklinieken die diergeneeskunde voor een zeer
lage prijs aanbieden. Vaak zijn dit ketens die met een lage overhead
en goedkoop personeel werken waar heel goed naar het rendement van
het geïnvesteerde vermogen wordt gekeken. Soms ook zijn het net
beginnende dierenartsen die in een slechte arbeidsmarkt hun vak
willen uitoefenen en van de inkomsten net rond kunnen komen. Je moet
als eigenaar van een huisdier goed om je heen kijken en
vergelijken als je voor weinig geld geholpen wil worden. Als je dat
pas doet als je dier spoedeisende hulp nodig heeft is het hiervoor
meestal te laat. En dat heb je met alles in het leven toch?
Mevrouw Crol constateert dat moderne
dierenklinieken forse financiële investeringen vergen en gaat er
vervolgens klakkeloos van uit dat die alleen maar gedaan worden als
er een flink rendement tegenover staat. Wat ze helaas niet weet is
dat de meeste dierenartsen niet de meest geslepen zakenlui zijn die
hun vermogen met het beste rendement investeren. Bedragen
geïnvesteerd in goodwill verdampen als sneeuw voor de zon en ook
praktijkpanden worden de laatste jaren eerder minder dan meer waard.
Het rendement op het geïnvesteerde vermogen bedraagt tegenwoordig zelden meer dan
10%. Geen wonder dat het tegenwoordig ook voor dierenartsen heel
moeilijk is om de praktijkfinanciering rond te krijgen.
De meeste dierenartsen investeren in
een praktijk om iets meer te verdienen dan in loondienst mogelijk is.
De CAO voor dierenartsen is openbaar en mevrouw Crul kan met gemak de
verdien- en carrièremogelijkheden van een dierenarts in loondienst
achterhalen. Nee, dierenartsen verdienen niet het minimumloon. De
meesten hebben een redelijk inkomen maar echt rijk wordt maar een
enkeling. Ik nodig mevrouw Crul uit om eens mijn cijfers te komen
bekijken zodat ze zich een beter oordeel kan vormen over de
inkomenspositie van de gemiddelde gezelschapsdierenarts.
Een aantal jaren (nog niet zo heel
lang) geleden heeft de overheid besloten dat huisdieren niet tot de
eerste levensbehoeften behoren en het hoge BTW tarief voor
diergeneeskundige zorg ingevoerd. Hier was niet alleen de
huisdiereigenaar de dupe van. Veel dierenartsen hebben in die tijd de
prijzen nauwelijks aangepast aan de inflatie waardoor hun winsten
sterk onder druk kwamen. Als wij als gemeenschap besluiten dat
huisdieren wel weer tot de eerste levensbehoefte gaan behoren kan het
BTW tarief weer omlaag, dan kunnen we ook meteen een verplichte
zorgverzekering voor huisdieren invoeren en de mensen die dat niet
kunnen betalen zullen hier dan voor gecompenseerd moeten worden.
Tot die tijd blijft een hond of een kat
luxe. Het is dan ook niet kies om de dierenarts verantwoordelijk te
maken voor het bereikbaar houden van diergeneeskundige zorg voor
iedereen die het eigenlijk niet kan betalen.
Dit stuk is me uit het hart gegrepen. Het verhaal van mevr. Heleen Crul is ongenuanceerd, ze vergelijkt appels met peren. Het is waar dat je geen dierenarts moet worden als je graag rijk wilt worden. Het vak geeft gelukkig op andere manieren voldoening dan financieel. De verhoging van de BTW is hard aangekomen bij de eigenaar van gezelschapsdieren, maar zeker ook bij de gezelschapsdierenarts, die de kosten niet helemaal durfde door te berekenen. Het is een vreemd gegeven dat een dierenarts die jaren gestudeerd heeft, regelmatig nascholing volgt en kwalitatief goed werk levert, wordt geacht geen hoge vergoeding te vragen voor het werk dat hij of zij levert. Omdat het met zorg voor huisdieren te maken heeft is dat opeens immoreel. Terwijl men dat in andere beroepen met een even zware en lange vooropleiding en dezelfde nascholingsdruk wel normaal vindt.
BeantwoordenVerwijderenDank voor het aanbrengen van nuancering.
May Römer-Bartels
(mede) eigenaar van een gezelschapsdierenpraktijk
Hoezo "laag tarief"?
BeantwoordenVerwijderenGeneeskundige verzorging van de mens is v r i j g e s t e l d van btw.